GENESIS 2.0

“If we work together, we can make God perfect”

Als kind las ik in een verloren hoekje van de krant van mijn vader dat paleontologen in Siberië de resten van een uitstekend bewaard mammoetkalf hadden gevonden. Wat als… wat als dat bevroren dier ontdooid kon worden? Zouden er dan opnieuw mammoeten op aarde rondlopen? Tja, het artikel moest het zonder illustraties doen. Een foto had me snel duidelijk gemaakt dat wanneer archeologen over goed bewaard spreken, ze net iets anders bedoelen dan ik me in die tijd inbeeldde.

Is het opnieuw tot leven wekken van mammoeten niet de ultieme droom van veel onder ons? Geef mij maar een Prehistorisch Park met enkele voorhistorische mensen, mammoeten en sabeltijgers. Als er een mammoet uitbreekt, valt de schade nog mee, toch zeker in vergelijking met de incidenten in Jurassic Park, vraag maar aan Steven Spielberg.

Als je hier ook ooit over fantaseerde, dan is Genesis 2.0 van de Zwitserse regisseur Christian Frey (War Photographer, en Space Tourists) en zijn coregisseur Maxim Arbugaev uit Siberië precies de film die je moet gaan zien. De documentaire toont hoe ivoorjagers op het Noord-Siberische Eiland mammoettanden in de smeltende permafrost zoeken. Door de opwarming van de aarde, geeft de toendra meer en meer mammoetresten vrij. Wie geluk heeft, vindt een gave tand, dat betekent wit goud, want die tanden zijn immers hun gewicht in goud waard. Vooral Chinese handelaren kopen ze op. Kunstenaars snijden er vervolgens prachtige beelden uit en het resultaat wordt vervolgens tegen torenhoge prijzen aan Chinese liefhebbers verkocht.

Op een dag vindt tandenjager Peter Grigoriev echter heel wat meer: niet alleen de mammoetbeenderen, maar ook vacht en zelfs weefselresten. En nog uitzonderlijker… er vloeit zelfs mammoetbloed uit! Hij verwittigt zijn broer Semyon. Semyon Grigoriev studeerde paleontologie en is directeur van het Mammoetmuseum in Jakoetsk (de hoofdstad van de Autonome Republiek Jakoetië in de Russische Federatie).

Hoewel de Grigorievs Jakoeten zijn, een volk dat het aanraken van mammoeten als taboe bestempelt, geeft Semyon toe dat hij het ooit niet laten kon om even van mammoetvlees te proeven: “I am the only man to have tasted raw mammoth meat.”

Nu hoopt hij DNA uit de mammoet, die zijn broer gevonden heeft, te kunnen halen. Daarmee trekt hij naar een Zuid-Koreaan die gespecialiseerd is in het klonen van huisdieren.  In een vorig leven werd de man nog als pseudowetenschapper met zijn stamcelonderzoek ontmaskerd, maar nu is hij aan de slag in de China’s National Gene Bank, een futuristisch labo in Shenzhen. Dr. Huanming Yang van dit labo merkt haast terloops op: “God’s word is still imperfect. But if we work together we can make God perfect.” Mocht de mammoet herrijzen, is dit de eerste stap in een biotechnologisch gedreven Genesis 2.0. In schril contrast met de hybris van de wetenschappers staat de Jakoettraditie. De documentaire begint en eindigt met een vrouwelijke stem die een episch verhaal vertelt. Waar de wetenschappers de mammoet en het hele leven tot gegevens reduceert die kunnen - of zelfs moeten - gemanipuleerd worden, toont de Jakoetse traditie respect voor het imposante dier, dat ooit door de toendra zwierf.

Frank Beckers